Baseball กลายเป็นที่นิยมในแดนปลาดิบได้อย่างไร? กีฬาชนิดนี้อาจเป็นงานอดิเรกของสหรัฐ แต่ในแดนปลาดิบ กีฬาชนิดนี้ได้รับเสียงตอบรับที่ดีอย่างสูงจนคนบางคนมองข้ามไปว่ากีฬาชนิดนี้ไม่ใช่กีฬาในประเทศ แดนปลาดิบมีความสามารถในการแข่งขันระดับนานาชาติ
ในขณะที่ผู้เล่นชั้นนำจากลีกอาชีพของญี่ปุ่นอย่าง นิปปง โปรเฟสชั่นแนล มักเป็นที่ต้องการของการค้าขายโดยเมเจอร์ลีคเบสบอลในอเมริกา แต่กีฬาชนิดนี้ประสบความสำเร็จในระดับนี้ในญี่ปุ่นได้อย่างไร?
ที่รู้จักกันในชื่อ “ยาคิวอุ” ในภาษาญี่ปุ่น ซึ่งแปลว่า “บอลสนาม” อย่างคร่าวๆ กีฬาชนิดนี้มาถึงฝั่งญี่ปุ่นในสมัยเมจิ ซึ่งเป็นช่วงที่ประเทศกำลังรับเอาขนบธรรมเนียมและการปฏิบัติแบบตะวันตกมากขึ้น กีฬาชนิดนี้เป็นกีฬาแรกที่เล่นในญี่ปุ่นที่เน้นการเล่นเป็นทีม
ซึ่งไม่เหมือนกับกีฬาพื้นบ้านเช่น มวยปล้ำซูโม่และเคนโด้ แม้ว่าเกมจะไม่ประสบความสำเร็จในทันที แต่ทีมของมหาวิทยาลัยก็ผุดขึ้นทั่วประเทศและทำให้เกิดการแข่งขันที่รุนแรงขึ้นในวันนี้
Baseball กลายเป็นที่นิยมในญี่ปุ่นได้อย่างไร?
กีฬาชนิดนี้เริ่มได้รับความนิยมในญี่ปุ่นจริงๆ ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ต้องขอบคุณอเมริกัน จีไอที่ส่งเสริมกีฬาชนิดนี้อย่างหนัก และบริษัทญี่ปุ่นที่ให้การสนับสนุนทีมในฐานะสปอนเซอร์ (และยังคงทำมาจนถึงทุกวันนี้)
ชุดนิทรรศการเกมที่เล่นกับตำนานเบสบอลชาวอเมริกัน เช่น เบบ รัช, รูล เกลลิกโจ ดิมาจิโอ ก็ช่วยทำให้กีฬาดังกล่าวเป็นที่นิยมเช่นกัน แต่บางทีสิ่งที่ดึงดูดมากที่สุดของกีฬาชนิดนี้ก็คือวินัย การทำงานหนัก และความพยายามของทีมที่เป็นตัวกำหนดลักษณะของเกม และดึงดูดความสนใจอย่างมากต่อจรรยาบรรณในการทำงานของญี่ปุ่น
ตั้งแต่การเล่นระดับม.ปลายไปจนถึงระดับมืออาชีพ วัฒนธรรมกีฬาที่น่าตื่นเต้นได้เติบโตขึ้นรอบๆกีฬาชนิดนี้ในญี่ปุ่น ซึ่งแตกต่างจากในอเมริกาอย่างเห็นได้ชัด การไปดูเกมกีฬาชนิดนี้เป็นเรื่องเชิงโต้ตอบ โดยแฟนๆ จะส่งเสียงเชียร์ผู้เล่นในทีมพร้อมเพรียงกับเสียงวงดนตรี
ผู้เล่นทุกคนในรายชื่อจะมีเสียงเชียร์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง สีสันของทีมไม่เพียงแต่สวมใส่บนหมวกและเสื้อของแฟนๆ เท่านั้น แต่ยังรวมถึงสิ่งของต่างๆ เช่น ผ้าขนหนูที่มีสีสันสำหรับแรลลี่ ลูกโป่ง และแม้แต่ร่มขนาดเล็กที่โบกไปมาในอากาศ
การส่งเสียงเชียร์ท่ามกลางความร้อนระอุในฤดูร้อนอาจทำให้ธุรกิจกระหายน้ำได้ และผู้ชมก็ดับกระหายด้วยการโบกธงอูริโกะในสนาม ที่เดินข้ามอัฒจันทร์พร้อมกับถังเบียร์ที่มีน้ำหนักประมาณ 12-16 กก. (25–35 ปอนด์) ผูกติดกับหลังของพวกเขา
แนะนำ Althea Gibson นักเทนนิสผิวสี
เรียบเรียงโดย ufa168
0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0