ทำไมเราถึงอยากนอน มากกว่าออกไปวิ่ง นักวิ่งระยะไกลส่วนใหญ่มักจะเข้ากับบุคลิกประเภท A พวกเขาวางแผนไว้ว่าสิ่งแรกที่พวกเขาทำในตอนเช้าคือวิ่ง และสิ่งแรกที่พวกเขาทำก่อนเข้านอนตอนกลางคืนคือวางแผนว่าพวกเขาจะตื่นกี่โมง
อันที่จริง จากการศึกษาพบว่าการเสพติดจากพวกเขา มาจากการวางแผน ที่เกี่ยวข้องกับการวิ่งในแต่ละวัน มันคือความพึงพอใจที่ได้รับจากการกำหนดเวลาและรู้ว่ามีการจองการวิ่งและ “จะเกิดขึ้น” นี้นำไปสู่เหตุผลสำหรับโพสต์นี้
การขาดการนอนหลับ นักวิ่งหลายคนจดจ่ออยู่กับการทำตามตารางและวิ่งจนต้องเสียสละเวลานอน ร่างกายมนุษย์ทำตามสิ่งที่เรียกว่าจังหวะชีวิตหรือรูปแบบที่เรานอนหลับ ดังนั้นเมื่อเวลา 22:00 น. หรือประมาณนั้น และร่างกายของเราเริ่มเหนื่อย เรามักจะปิดมันและเข้านอน กระบวนการเดียวกันนี้เกิดขึ้นในตอนเช้า
หากเราคุ้นเคยกับการตื่นนอนเวลา 6:00 น. และมันเป็นวันว่างๆและเราต้องการจะนอน บ่อยครั้งกว่าที่เราจะทำไม่ได้เพราะเราเคยชินกับการตื่นนอน ทีนี้ ปัญหาอยู่ที่นักวิ่ง 10:30 น. และเราพร้อมที่จะเข้านอนแล้ว แต่เราต้องจัดตารางการวิ่งระยะยาวในเช้าวันพรุ่งนี้ซึ่งเป็นวันเสาร์ ตอนเช้าไม่มีเวลาทำเพราะตารางงานของวันเต็มไปด้วยกิจกรรมของเด็กๆ
ทำไมเราถึงอยากนอน มากกว่าออกไปวิ่ง
ดังนั้นสิ่งที่เราจะทำ? ตื่นนอนเวลา 5:00 น. ไม่เลวใช่มั้ย นอนน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมงถ้าปกติเราตื่นนอนตอน 6 โมงเช้า แต่คืนก่อนหน้านั้นเป็นวันศุกร์ และในที่สุดคุณก็ต้องตื่นจนถึง 11:30 น. และอาจไม่ได้นอนจริงจังจนถึงเที่ยงคืน ตอนนี้เรานอนได้ไม่ถึง 5 ชั่วโมง หากคุณเคยวิ่งเป็นเวลา 7 ชั่วโมงและได้ 5 ครั้ง นั่นหมายถึงการนอนน้อยลงประมาณ 30% ปัญหาคือร่างกายมนุษย์ (และสิ่งนี้แตกต่างกันไป) ต้องการการนอนหลับโดยเฉลี่ย 8 ชั่วโมง
และนักวิ่งต้องการมากขึ้น ดังนั้นโดยพื้นฐานแล้ว คุณกำลังออกไปนอกประตูและคุณพลาดเกือบ 40% ของสิ่งที่คุณต้องการให้ทำกับกิจกรรมประจำวันตามปกติของคุณ และคุณจะต้องวิ่ง 18 ไมล์
แล้วคาดเดาสิ่งที่ตามมา ทำกิจกรรมตลอดทั้งวัน หวังว่าจะได้รับสารอาหารที่ดี จากนั้นจึงกลับไปนอนถ้าคุณโชคดีในเวลาที่เหมาะสม เพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์และคุณต้องการความสนุกสนานใช่ไหม วัฏจักรดำเนินต่อไปและการวิ่งของคุณมีมากกว่าความต้องการการนอนหลับของคุณ
สิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ ประการแรก คุณไม่ได้แสดงศักยภาพสูงสุดของคุณเมื่อคุณออกไปวิ่งด้วยการอดนอน ดังนั้นคุณจะไม่มีทางวิ่งได้เร็วและมีประสิทธิภาพสูงสุด สอง คุณไม่ได้ฟื้นตัวอย่างเหมาะสมและการตอบสนองทางสรีรวิทยาที่เหมาะสมสำหรับร่างกายของคุณในการสร้างเนื้อเยื่อใหม่จะไม่เกิดขึ้น พูดง่ายๆ ก็คือ กระบวนการสลายนั้นมีค่ามากกว่ากระบวนการสร้างของกล้ามเนื้อ สิ่งนี้นำไปสู่การบาดเจ็บ
แนะนำ Michael Carrick
เรียบเรียงโดย gclub
0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0